SMS นั้นย่อมาจาก Short Message Service หรือบริการส่งข้อความสั้นผ่านทางโทรศัพท์มือถือ โดยไม่เกิน 160 ตัวอักษรสำหรับภาษาอังกฤษและไม่เกิน 70 ตัวอักษรสำหรับภาษาไทยต่อหนึ่งข้อความ การส่งข้อความ SMS แบบเชิงพาณิชย์ถูกใช้ขึ้นครั้งแรกในปี พ.ศ.2535 หลังจากที่ก่อนหน้านั้นการส่งข้อความ SMS มีใช้เฉพาะในกลุ่มนักธุรกิจเท่านั้นเพราะโทรศัพท์มือถือมีราคาที่สูงมากจนกระทั่งราคาถูกลง คนทั่วไปจึงเริ่มหาซื้อโทรศัพท์มือถือได้ง่ายขึ้น หลังจากที่ SMS เริ่มแพร่หลาย ต่อมาค่ายโทรศัพท์มือถือได้มีการเพิ่ม MMS หรือการส่งข้อความรูปภาพเข้ามาอีก จึงทำให้การติดต่อสื่อสารเริ่มง่ายขึ้นไปอีกขั้น อาจมีหลายคนสงสัยที่กำลังว่า แล้วสมัยที่มีแต่โทรศัพท์บ้าน โทรศัพท์มือถือยังไม่เป็นที่นิยมมากอย่างในทุกวันนี้ พวกเขาส่งข้อความหากันได้อย่างไร? ช่วงราวๆ ปี พ.ศ. 2530-2540 มีเครื่องมือที่เรียกกันว่าเพจเจอร์หรือเรียกอีกอย่างว่า วิทยุติดตามตัว เด็กรุ่นใหม่อาจจะร้องเป็นเสียงเดียวกันว่า มันคืออะไร เพจเจอร์เป็นเครื่องมือที่ใช้สำหรับอ่านข้อความ เป็นเจ้ากล่องสี่เหลี่ยมเล็กกว่าฝ่ามือมีหน้าจอแค่แถบเดียว การใช้งานค่อนข้างซับซ้อนกว่าสมัยนี้อยู่บ้างเล็กน้อย คือหากเราจะติดต่อใคร ต้องโทรไปที่คอลเซ็นเตอร์ให้ช่วยพิมพ์ข้อความส่งไปหาคนนั้นๆ แล้วข้อความจะปรากฏขึ้นที่เพจเจอร์ของผู้รับ ซึ่งผู้รับไม่สามารถใช้เพจเจอร์โทรกลับหรือติดต่อกลับไปได้ ต้องใช้โทรศัพท์สาธารณะหรือโทรศัพท์บ้านติดต่อกลับไปเท่านั้น ยกตัวอย่าง A ต้องการถาม B ว่า เย็นนี้ว่างหรือไม่ A ต้องโทรไปหาคอลเซ็นเตอร์ให้พิมพ์ข้อความที่เราต้องการไปหาหมายเลขเพจเจอร์คนคนนั้น เมื่อ Continue reading →